ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Το μάθημα (αν αυτή η ανταλλαγή ενέργειας μπορεί να χαρακτηρισθεί ως
μάθημα) αποτελείται από έναν ανεξάντλητο αριθμό θεατρικών πρακτικών, που
στόχο έχουν τον συναισθηματικό ερεθισμό του ηθοποιού έτσι ώστε να νιώσει,
να καταλάβει και να θυμηθεί τα βασικά του ένστικτα όπως ο φόβος, ο ψυχικός
και σωματικός πόνος, η θλίψη, η χαρά κλπ.
Οι ηθοποιοί πρέπει να γνωρίζουν πως μπορεί να υποστούν συναισθηματικές
και σωματικές πιέσεις κατά τη διάρκεια του μαθήματος, ο οποίες όμως
στοχεύουν στον απόλυτο ρεαλισμό και στην αποδόμηση του υποκριτικού
στερεοτύπου.
Η ανάγκη μου για ένα θέατρο που υπενθυμίζει, ενεργοποιεί και αναμοχλεύει
κρυμμένα συναισθήματα και βιώματα του θεατή, με οδήγησε στο να
δημιουργήσω ένα καινούργιο πεδίο παραστάσεων, σε εναλλακτικούς χώρους
όπου θεατές και ηθοποιοί γίνονται ένα. Έτσι υλοποιείται ένα μοναδικό θεατρικό
περιβάλλον, με το κοινό να γίνεται απερίσπαστο κομμάτι και ζωντανός
παρατηρητής της δράσης.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Βαρβάρα Δουμανίδου σπούδασε θέατρο στη Θεσσαλονίκη και από το 1995
εργάζεται ως εμψυχώτρια, ηθοποιός και σκηνοθέτης σε πολλές θεατρικές
ομάδες, πολιτιστικούς οργανισμούς, δήμους, καλλιτεχνικά εργαστήρια, μη
κερδοσκοπικές οργανώσεις κ.α.
Η ίδια έχει δημιουργήσει μια εναλλακτική θεατρική φόρμα, το Inner Drama, που
βασίζεται σε λιγότερο γνωστές τεχνικές θεάτρου όπως θέατρο της
σκληρότητας, το συναισθηματικό και το ρεαλιστικό θέατρο.
Σκοπός της φόρμας αυτής είναι η σωματική και ψυχική απελευθέρωση του
ηθοποιού με τεχνικές διείσδυσης στις εσώτερες πληροφορίες και αναφορές του
ατόμου, αλλά και η ταυτόχρονη αποστασιοποίησή του από συναισθηματικές
φορτίσεις, για την καλύτερη απόδοσή του στη θεατρική πράξη.
Το 2011 δημιούργησε την ομάδα ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΤΕ και από τότε
σκηνοθετεί σημαντικές εναλλακτικές παραστάσεις που απέσπασαν βραβεία και
διθυραμβικές κριτικές, όπως ο Φόβος, Ο Κάτω Κόσμος, Το σπίτι της
Μπερνάρντα ‘Αλμπα, η Τυφλόμυγα, το Τίποτα (Μια αδιανόητη ιστορία αγάπης)
το Σκοτεινό Ανθολόγιο Ποίησης, Το Κορίτσι μέσα στο Σπίτι, Το Αγόρι μέσα στο
Σπίτι, ο Ματωμένος Γάμος και ο Εξορκισμός.
Κύριο χαρακτηριστικό των παραστάσεων είναι η κατάργηση της απόστασης
μεταξύ σκηνής και πλατείας, με αποτέλεσμα ο θεατής να διεισδύει
συναισθηματικά και βιωματικά στη δράση και στην πραγματικότητα κάθε έργου