–Παλιότερα είχατε πει οτι η τηλεόραση έχει ναρκώσει...

–Βέβαια! Το πιστεύω και σήμερα ακόμα περισσότερο. Έχει κοιμίσει τον κόσμο. Ζει για λογαριασμό μας. Ο θεατής έχει φτάσει να ζει μέσω της τηλεόρασης, να μην έχει ζωη προσωπική, να διαλέγει τα προϊόντα του μέσω αυτής κι όχι από δική του πρωτοβουλία ή έλεγχο, να χαίρεται, να συγκινείται, να κλαίει μέσω της τηλεόρασης. Είναι ένα τραγικό σύμπτωμα, ένα υποκατάστατο της ανθρώπινης ζωής...

Πόσο μα πόσο επίκαιρα είναι τα λόγια του...

Από εφημερίδα Απογευματινή (29 Φεβρουαρίου 1992)